Mae Jess Allen yn disgrifio Water Treatment Walk fel perfformiad cerdded gwledig i gasglu canfyddiadau, atgofion a straeon ynghylch o ble mae ein dŵr yn dod a sut rydym yn ei 'drin', yn gemegol (i'w wneud yn ddiogel a 'defnyddiol') ac yn ddiwylliannol (gyda dihidrwydd neu barch).   

 

Jess Allen describes Water Treatment Walk as a rural, relational walking performance to collect perceptions, memories and stories about where our potable water comes from and how we ‘treat’ it, both chemically (to make it safe and ‘useful’) and culturally (with disregard or respect).